❄️ارتباط با عالم غیب به صورت خاص و قلبی نیاز به محدود شدن تعلقات گوناگون وجودی انسان نسبت به دنیا و شئون دنیا دارد و کم کم این تعلقات باید بریده شود و یک تعلق بیشتر در وجود انسان بروز و ظهور نکند.
❄️ اطاعت و عبادت نقش مهمی در این جهت دارد و موجب قطع تعلقات روحی انسان به اشیا ء و متعلقات اطراف او دارد.
❄️بیداری شب به نوعی از خواب شیرین دست برداشتن است و زمینه ای است که انسان از این تعلق مادی بریده و در نیمه شب چون روح انسان فعالیت دیگری ندارد آمادگی بیشتری برای توجه به عالم غیب دارد آنگاه اتصال به عالم غیب متفرع بر این است که فعالیت های روزمره از کار بیفتد و قلب به عالم غیب تمرکز کند.
❄️ بیداری شب همراه با عبادت بهترین زمینه برای ایجاد این تمرکز است و هر چه بیشتر توجه محقق گردد حقایق بیشتری بر او منکشف می گردد. از این کشف قلبی حقایق غیبی و توحیدی به وصول تعبیر می کنند.
❄️ وصول به عالم غیب جز با شب و مرکب قرار دادن آن اتفاق نمی افتاد و آن نور چشمی که در سوره سجده بیان کردند متوجه همین معناست ؛ یعنی انسان با بیداری شب چشم قلبش به عالم غیب باز می گردد.